‘Ik weet dat-ie er constant op zit te loeren’

Camera-kwestie in cafetaria

Vijf camera’s houden alles in en rond het cafetaria in de gaten. Drie camera’s binnen, twee buiten. ‘Je voelt je toch bekeken, we weten gewoon niet goed wat we hiermee moeten.’

Het begon zo’n 4 jaar geleden, vertelt Marleen*. De Brabantse friettent werd toen omgebouwd naar een luxe cafetaria, onderdeel van een landelijke formule. ‘Toen zijn ook die camera’s gekomen. Er is ons als medewerkers niks gevraagd, ze hingen er gewoon opeens.’

Marleen (51) werkt er parttime, met heel veel plezier overigens. ‘Ik vind het echt hartstikke leuk werk. Het liefst sta ik in de keuken, lekkere gerechten klaar te maken voor de gasten. Maar ik help daarnaast ook met allerlei andere bezigheden.’

In de smiezen

Maar die camera’s, die zitten haar totaal niet lekker. Ze merkt dat de cafetaria-eigenaar, die zelf niet zo vaak meer aanwezig is, vanuit huis geregeld zit te kijken hoe het er op de zaak aan toegaat. ‘Ik weet dat-ie er continu op zit te loeren. Dat merkten we bijvoorbeeld door telefoontjes of appjes die we kregen. Als het niet zo druk was, stuurde hij een berichtje dat er wel iemand naar huis kon. Dat had hij natuurlijk op die camera gezien. Dan voel je je wel bekeken hoor.’

De cafetariabaas houdt vanuit huis ook zijn gasten in de smiezen. ‘Hij is er nog een soort van trots op ook. ‘Ik kan precies zien wat ze op hun bord hebben liggen!’, roept hij dan. En dat zegt hij dan later ook rustig tegen klanten. Heel dom natuurlijk. Dat wil je als klant toch helemaal niet horen?’

‘Wat ben je aan het doen!?’

Helemaal bont maakt hij het, als Marleen op een dag alleen in de zaak aan het werk is. ‘Ik was bezig met de menukaarten. Er waren op dat moment geen klanten en het was mooi weer, dus ik dacht: ik neem de boel mee naar buiten en ga dat werkje lekker in het zonnetje zitten doen. Krijg ik opeens een telefoontje: ‘Wat ben je nou aan het doen, dat doe je toch niet buiten!?’ Zo, ik was pissig! ‘Zit je weer op die camera’s te loeren?’, heb ik boos geroepen. Ik heb alles laten staan en ben naar huis gegaan. Doe effe normaal zeg. Toen heeft-ie twee weken niks tegen me gezegd.’

‘Als het niet zo druk was, stuurde hij een berichtje dat er wel iemand naar huis kon. Dat had hij natuurlijk op die camera gezien. Dan voel je je wel bekeken hoor.’

Marleen

Vanaf vakantie-adres

Zelfs vanaf zijn vakantie-adres kan de cafetariabaas het niet laten om de boel in de gaten te houden. ‘Dat was helemaal sterk, ik kreeg opeens via m’n telefoon opdracht om mensen naar huis te sturen. Toen ben ik me toch kwaad geworden. De eerstvolgende keer dat-ie weer op vakantie ging heb ik het hem heel duidelijk gezegd: als je weer gaat zitten loeren en ik ook maar één appje of telefoontje krijg over wat ik moet doen, dan gooi ik de tent op slot en ga ik naar huis. Zo zat was ik ervan.’

Middelvinger

Niet iedereen heeft dat lef, weet ze. ‘Ik heb een aantal jongere collega’s, die vinden er wel wat van, maar durven niks te zeggen.’ Daar heeft Marleen geen last van. ‘Het doet intussen natuurlijk wel wat met het vertrouwen. Je voelt je toch bekeken, we weten gewoon niet goed wat we hiermee moeten. Af en toe steek ik even mijn middelvinger op naar die camera. Misschien ziet-ie het thuis wel, wie weet. Ik heb ook ’s een keer een zak over een camera getrokken, met een middelvinger erop getekend. De klanten moesten er wel om lachen.’

Heel duidelijk

Of haar baas de camera’s nog weg gaat halen? Gaat niet gebeuren, weet Marleen zeker. ‘Ze hangen er voor de veiligheid, zegt hij, hij is bang dat er wordt ingebroken. Inmiddels denk ik: hij doet maar, ik doe gewoon mijn werk. Maar hij moet het niet nog een keer wagen om me aan te spreken op wat hij thuis op de camera’s ziet. Dat heb ik wel heel duidelijk gemaakt.’

*In werkelijkheid heeft Marleen een andere naam. Omdat ze er nog werkt, noemen we in dit verhaal ook niet de naam van het betreffende café-restaurant.

Camera's op de werkvloer

Wil je meer weten over camera’s op het werk? Of heb je zelf iets meegemaakt?

Ga naar de pagina