Interview Peter

Peter heeft een leuke baan bij een goede werkgever, denkt hij. Maar als zijn wereld compleet instort, krijgt hij een heel andere kant te zien. Voor hem reden om te vertrekken.

‘Inmiddels kan ik er weer over praten, maar in die tijd, nu ruim twee jaar geleden, kon je me echt opvegen. Ik werd alle kanten opgeslingerd.’

Huis gekocht

‘Mijn vriendin en ik hadden net een huis gekocht, we waren druk aan het klussen. In de eerste week nadat we de sleutel hadden gekregen, kreeg ze een beroerte. Je schrikt, zoiets zie je totaal niet aankomen. Opeens zit je in het ziekenhuis.’

Volgende klap

‘Ik ging in die tijd naar m’n werk, maar kon me totaal niet concentreren. Kort daarna kwam de volgende klap. Door de beroerte en het moeizame herstel raakte mijn vriendin in een zware depressie. Ze ondernam een zelfmoordpoging, gelukkig mislukt. Ze is toen opgenomen en heeft uiteindelijk driekwart jaar op een gesloten afdeling gezeten. Later kwam ze weer gedeeltelijk thuis, eerst alleen in het weekend, later ook doordeweeks. Dat was een heftige tijd.’

Rauw op het dak

‘Ik heb na die suïcide-poging een aantal weken niet gewerkt, ik was er gewoon niet toe in staat. Ik vroeg om zorgverlof, maar kreeg via het systeem een afwijzing. Zonder toelichting erbij. Ik vroeg het na bij de hr-afdeling, maar kreeg daar te horen dat ik geen recht had op zorgverlof. Want mijn vriendin was opgenomen en kreeg daar zorg. Ik moest maar vrije dagen opnemen. Dat viel me rauw op het dak, zo weinig begrip. Je verwacht toch meer empathie in zo’n situatie. Die was er nauwelijks. Letterlijk zei de hr-functionaris een keer tegen me: Joh, je moest eens weten wat ik allemaal heb meegemaakt.’

Normaal

‘Het kostte me moeite om het werk weer op te pakken. Als er een lastige klus was waar ik echt bij moest nadenken, dan ging dat gewoon niet. Ik heb in die tijd gelukkig wel veel steun gehad van de bedrijfsarts en van de huisarts. Ze maakten me duidelijk dat het heel normaal was, hoe ik hierop reageerde. En dat ik goed in de gaten moest houden of het wel ging.’

Afgeknapt

‘Intussen ging ik me steeds meer afvragen: wil ik hier nog wel blijven werken? Ik was zó afgeknapt op de reactie van die hr-functionaris. Vooral omdat dat ook de mensen zijn met wie je gaat praten als je eens wat anders wilt in het bedrijf. Als iemand dan zo reageert… dan doet dat wel wat met je. Ik had er weinig vertrouwen meer in.’

Begrip

‘Ik ben gaan solliciteren en vond snel ander werk. Aan het eind van mijn sollicitatiegesprek heb ik eerlijk verteld over mijn privé-situatie. Dat ik daarom voorlopig graag vier dagen wilde werken, niet vijf. Daar was alle begrip voor. Wat een verschil met mijn vorige werkgever! Dit voelt fijn, het is echt een warm bad.’

Eerlijk

‘Ik merk het nu ook weer, nu mijn vader ongeneeslijk ziek is. Regelmatig krijg ik de vraag: hoe is het thuis? Als we iets voor je kunnen doen, dan regelen we dat. In dit bedrijf is het motto: de werknemers staan op 1, de klanttevredenheid op 2. Dat is niet zomaar een slogan, dat maken ze ook echt waar. Dat geeft vertrouwen om ook eerlijk te zijn als er privé iets is. De zorgen thuis neem je toch mee naar je werk en omgekeerd. Ik ben niet twee verschillende poppetjes.’

Het liep anders

‘De relatie met mijn vriendin is helaas over. We zijn gelukkig niet met haat uit elkaar gegaan, we zien elkaar nog regelmatig. Maar de hele situatie rond haar gedwongen opname en ziekte had natuurlijk ook invloed op mij en op onze relatie. Ze heeft uiteindelijk de knoop doorgehakt, zo ging het niet langer. Dat was een schok, we hadden het ons zo heel anders voorgesteld, een paar jaar geleden. Maar het liep allemaal anders.’