Gerard Geelhoed coördineert als vrijwilliger voor CNV de jubilarisvieringen in Zeeland. Hij doet dit werk met hart en ziel.
‘Leden die een jubileum vieren als lid wil ik een goed verzorgde huldiging aanbieden. Met aandacht voor de persoon en waar mogelijk ook voor het arbeidsverleden,’ vertelt Gerard.
‘Elk lid is mij evenveel waard’
‘De huldigingen worden zeer op prijs gesteld en daar doe ik het ook voor. Aandacht voor de mens als vakbondslid. De een heeft meer inbreng, maar elk lid is mij evenveel waard. Ze hebben allemaal de contributie betaald uit de krappe huishoudpot.’
Gouden dasspeld vervangen door gegraveerde Parkerpen
Gerard herinnert zich nog dat het afschaffen van de gouden jubilaris-draagspeld veel beroering veroorzaakte. Leden die zo’n speld kregen of al hadden ontvangen, deden speciaal een colbertje aan om hem te kunnen dragen. ‘Maar nu is de gegraveerde Parkerpen met jaartal ook wel geaccepteerd. Colberts worden weinig meer gedragen, dat insigne ligt toch vooral in het schuufje [kastlaadje, red.].’
Planning en uitvoering van de Zeeuwse jubilarisvieringen
Gerard: ‘Ik heb Zeeland met zijn eilandenstructuur in subregio’s verdeeld. Met de vrijwilligers plan ik een datum per regio en wat we gaan doen. De regiovrijwilligers zijn daarbij onmisbaar voor mij. Bij de planning en uitvoering heb ik zelf een grote rol. Belangrijk is de begroting maken. Daarbij draaien we elke euro om zodat we een zo mooi mogelijk resultaat kunnen neerzetten. Dat is niet eenvoudig met het budget dat we hebben. Belangrijk daarbij is veel kennis hebben van dorpshuis-zalen en restaurants. Vervolgens moet ik facturen goedkeuren en doorsturen voor betaling.’
Huisbezoeken organiseren
Jubilarissen die aangeven niet in staat te zijn om naar een huldiging te komen, krijgen huisbezoek. ‘We vinden het heel belangrijk dat de mensen die niet naar het feestje kunnen komen ook de waardering krijgen die ze verdienen.’
Mooie en schrijnende verhalen
Gerard: ‘De verhalen die je hoort bij de huldigingen, vooral bij de huisbezoeken, grijpen soms diep in. Mooi met glimlach, maar soms ook schrijnend als iemand vertelt hoe een werkgever omging met arbeiders. De verhalen motiveren mij om dit werk te blijven doen. Zoals dat van die 95-jarige die 80 jaar lid was. Hij had een scherp geheugen en vertelde het verhaal van voor en na de oorlog bij scheepswerf De Schelde, nu Damen. Ik heb zijn verhaal opgeschreven omdat het liet zien hoe werd omgegaan met arbeiders die terugkwamen na militaire dienst. Ze moesten met het oude salaris uit 1940 na de oorlog verder. Protest en hulp van CNV bracht toen verbetering.’
Als een bestuurder blijft steken in glad winterweer
Bij de huldigingen is bijna altijd een CNV-bestuurder aanwezig. Maar soms lukte het niet, zoals die keer in november. De auto van de bestuurder was blijven steken in glad winterweer. Gerard: ‘Toen pakten we de huldiging zelf op. Ik had me enigszins voorbereid met onder andere een boek over landarbeiders van Kees Slager. Een bestuurder is niet altijd nodig maar sommigen vinden het wel een gemis als er niet een hooggeplaatste CNV’er komt.
Mijn sociale motivatie
Bij een huldiging wordt vaak gezegd: tot over 10 jaar. Maar daar word ik wat voorzichtiger mee. Zachtjes aan wordt het tijd voor een nieuwe coördinator, denk ik dan. Maar het blijft heel mooi werk en ik ben nog steeds gemotiveerd om jubilarissen een fijne huldiging te bieden. Leden vinden het belangrijk om aandacht te krijgen. Er is al zo weinig nog. Gemiddeld komt ruim 50% op de vieringen af en de leden waarderen de feestjes met een hoog cijfer: een 8 tot 9!’
Over Gerard Geelhoed (81):
‘Ik ben lid geworden van de vakbond op mijn 14de, in 1958. Omdat dit normaal was. Mijn vader was lid van de NCLB (landbouw) uit overtuiging. Mijn opa was eerste arbeider op een groot boerenbedrijf met 10 arbeiders. Daar onderhandelde hij met de boer over de prijs voor de arbeid die werd gedaan. In akkoord heette dat toen.
Ik werd kaderlid regio Zeeland voor de loonbedrijven (LEO) in 1966. Ik had meer functies maar werd in 1972 afdelingsvoorzitter van de Kamperland Voedingsbond en namens 3 afdelingen op Noord-Beveland voor het huldigingen van jubilarissen. In 1999 werd ik regionaal coördinator Zeeland (inclusief Zuid-Goeree Overflakkee). Dat doe ik tot op de dag van vandaag.’