Tussen hectiek en hoop

Later op de dag beginnen ook onze andere leerlingen. Voor sommige leerlingen is dit een nieuwe start vol beloftes en plannen. Om dit jaar beter te plannen, iedere dag op tijd op school te zijn en vooral het examen te gaan halen. Voor andere leerlingen is dit nieuwe schooljaar vooral spannend. Zal ik erbij horen, lukt het me dit jaar beter en met welke docenten moet ik het dit jaar zien te redden?

Vanochtend starten we met alle collega’s in de grote aula. Nog gebruind en vaak met een glimlach delen we onze vakantieverhalen: een wandeling in Engeland, een gezinsvakantie op de camping in Frankrijk of tijd voor jezelf in de eigen achtertuin. We zien er uitgerust en opgeladen uit. Ook dit jaar mogen we vol vertrouwen op weg gaan met al die leerlingen met elk een eigen rugzak op hun weg naar volwassenheid.

Na drie dagen is mijn agenda weer overvol met vergaderingen, werkoverleggen en externe afspraken. Mijn mailbox die ik voor de vakantie grondig opgeruimd had, stroomt weer vol. Van operationele vragen over roosters en laptops tot projectvoorstellen en strategische visies. Een eerste klacht van een ouder en de gemeenteraad die wil weten wat onze aanpak is ten aanzien van femicide. Het is de veelzijdigheid die het werk van een schoolleider kenmerkt. Maar mijn goede voornemen om het vakantiegevoel dit jaar echt langer vast te houden, verdampt sneller dan een vakantie-ijsje in de zon. In de wandelgang klinkt de eerste verzuchting: “Ik ben pas twee weken aan het werk en nu al toe aan de herfstvakantie.” Het is een terugkerend ritme, bijna een ritueel: de ontspannen start met vakantieverhalen en de snelle transformatie naar de drukke alledaagse realiteit.

Laten we eerlijk zijn: onderwijs is hectisch, intensief, rommelig en zeker niet stressvrij. En toch werken we met elkaar op een plek die ertoe doet. Een plek waar elk jaar opnieuw honderden verhalen beginnen. Wij mogen met leerlingen optrekken, hun verhalen mede vormgeven en erin delen. Genieten van de mooie momenten waarop leerlingen aangaan en stralen of met hun zware rugzak een eigen weg vinden. Ook dit jaar zal ik weer klagen, lachen, mopperen en genieten. Tussen de werkdruk en de hectiek van iedere dag staat voor mij één ding overeind: onderwijs is een prachtig vak en leiding geven daaraan ook.