Het verhaal van Marie-Chantal

Scheiden kan ingrijpend, stressvol en diep verdrietig zijn. Je leven verandert 360 graden. Zeker wanneer er kinderen in het spel zijn en je als zelfstandige werkt. Het overkomt Marie-Chantal, kunstdocent op zzp-basis. Haar man besluit na 17 jaar huwelijk een punt te zetten achter de relatie. 'Mijn wereld stortte in. Ik moest mijn nieuwe ik vinden, ook op het werk. Ik was niet langer de vrouw van.’

Carrièremove vanwege gezinsleven

Marie-Chantal reist als fulltime kledinginkoopster de hele wereld over, in het begin van haar relatie. Daar komt abrupt een einde aan, als ze onverwachts zwanger blijkt van een tweeling. ‘Parttime werken als inkoopster was toen ongewoon. Dat drukke schema combineerde niet met het gezinsleven. Ik switchte naar de kunstacademie en ging aan de slag als parttime zelfstandig kunstdocent op verschillende scholen. Dat mijn ex-man van mij wilde scheiden, kwam als donderslag bij heldere hemel. Ik stormde naar buiten in totale paniek. Al die tijd stelde ik mijzelf te afhankelijk van hem op. Mijn uitdagende baan als inkoopster hing in de wilgen. Alles draaide om het gezinsleven en huishouden. Ik deed wat ik eigenlijk nooit had gewild. Ik zat in een afhankelijke positie, ook financieel gezien. Een wake-up call. Natuurlijk hielp de alimentatie ons. Maar er moest een tandje bij als werkende vrouw. Een rol die ik had vóór de kinderen kwamen. Dat vraagt om time-management, de combinatie werk en de zorg voor de kinderen.’

Complete eenzaamheid

Marie-Chantal besluit haar opdrachtgevers niets te vertellen over de scheiding. Niet alleen vanwege het ontbreken van een vertrouwensband, ook uit angst haar baan te verliezen. ‘Ik werkte, samen met andere kunstenaars, op diverse scholen. Allemaal als eenpitters. Mensen waar ik niet heel close mee was. Ik kon er op mijn werk niks mee. En als zzp-er ben je kwetsbaar. Mijn opdrachten waren afhankelijk van subsidies. Je moet op de kaart staan. Niet uitvallen. Lachend stond ik voor de klas, terwijl ik vanbinnen totale leegte voelde. Ik hield mijzelf groot. Stoer als ik was, om dit verlies te dragen. Ik raakte 4 maanden depressief. Gaf les op standje overlevingsmodus. Het lesgeven, hielp mij uit bed te komen. Achteraf gezien had ik mijn opdrachtgevers beter wel op de hoogte kunnen brengen van mijn scheiding. Ik bouwde uiteindelijk het lesgeven af en startte mijn praktijk als ervaringsdeskundige scheidingscoach.’

Uit de put krabbelen

Therapie helpt Marie-Chantal schoon schip te maken. ‘De therapeut hielp mij om mijzelf opnieuw uit te vinden. En dat was broodnodig. Scheiden is life changing. Het raakt je identiteit. Je bent niet meer de vrouw van, maar een individu. Daar moest ik aan wennen. Want ik zag koppels die uit elkaar waren, voor mijn eigen scheiding, toch wel als losers. Niet hard genoeg voor gewerkt. Nu zat ik er zelf in. Ik moest afscheid nemen van het ideale gezinsplaatje, dat voor mij erg hoog stond. Ik idealiseerde het teveel. Nu ben ik die veerkrachtige vrouw, die haar eigen rol kent. Met dank aan alle praatsessies. Voor de scheiding zag ik mijzelf als een zondagskind. Iemand bij wie alles voor de wind gaat. Nu besef ik dat het leven kan tegenzitten. Soms gebeuren er heftige dingen. Het is niet altijd geweldig. Met die tegenslagen kan ik nu omgaan. De verdrietige scheiding heeft mij uiteindelijk veel gebracht.’

Zelf aanmodderen

Marie-Chantal heeft veel baat bij therapie om de scheiding te verwerken. Toch kloppen volgens haar te weinig vrouwen aan voor hulp. 'Vrouwen zijn geneigd zelf aan te modderen. Eigenlijk wat ik in de beginfase van mijn scheiding ook deed. Therapie helpt je sneller door het rouwproces heen. Het is een investering in jezelf, vaak gefinancierd vanuit de werkgever. Openheid over de situatie is dan natuurlijk wel essentieel. Het gros van mijn cliënten geeft aan het moeilijk te vinden een gesprek met de baas te initiëren. En de meeste vrouwen zijn kampioen in het scheiden van werk-privé. Terwijl verdriet je kan overvallen. Ook op het werk. Ik geef cliënten het advies om op het werk open te zijn over de situatie. In welke variant ook: alles of de afgeslankte versie. Vertel wat je wilt laten zien en verontschuldig jezelf niet. Dat helpt je niet. Een goede werkgever investeert in je. Die begrijpt dat je de effecten van een scheiding niet thuis achterlaat, maar meeneemt naar het werk.'

Tips voor leidinggevende en collega's:

• Scheidende werknemers gaan door verschillende rouwfases, voordat het verlies verwerkt is. Wees je daar als collega of leidinggevende van bewust.
• Een rouwproces kost tijd. Het proces tot genezing kan langdurig en emotioneel zijn voor de werknemer in kwestie. Het is verstandig om als werkgever vinger aan de pols te houden. Dat kan heel eenvoudig, door een kort wekelijks bijpraatmoment in te lassen.
• Stel open vragen aan een scheidende collega of werknemer. Vraag bijvoorbeeld of je hem of haar ergens bij kunt helpen, hoe het met de persoon is, of je taken kunt overnemen. Vul niks in voor die persoon.
• Aan het begin van de scheiding kan de scheidende werknemer in regel- en overlevingsmodus raken. Er moet dan ook veel geregeld worden: van een ander onderkomen tot omgangsregeling voor de kinderen. Pas als alles in kannen en kruiken is, komt de klap vaak. Blijf, ook als de scheiding formeel achter de rug is, hoe het met de collega gaat.