Salarisverhoging en stagevergoeding
Medewerkers in de ambulancezorg krijgen gedurende de looptijd van de cao vier structurele salarisverhogingen van telkens 2%: op 1 februari en 1 augustus 2025 (en dus met terugwerkende kracht) en op 1 februari 2026 en 1 augustus 2026. Voor zowel mbo- als hbo-stagiaires wordt per 1 januari 2026 een stagevergoeding van minimaal 550 euro per maand ingevoerd. CNV-onderhandelaar Marloes Kortland is opgelucht dat de lonen -mits de leden akkoord gaan- omhoog kunnen en blij met de afgesproken stagevergoeding, een belangrijk punt voor CNV.
Verbeteringen in onregelmatigheidstoeslag en roostering
Vanaf 1 mei 2025 geeft werken op zaterdagochtend recht op een onregelmatigheidstoeslag van 38%.
Roosters moeten voortaan niet voor 28 dagen maar voor 3 maanden worden vastgesteld. Kortland: ‘Een langere roosterperiode geeft medewerkers meer grip op hun agenda, de voorspelbaarheid wordt groter. Dat helpt om de werk-privébalans te verbeteren, zeker in een sector met zulke onregelmatige en belastende diensten.’
Aandacht voor mentale gezondheid en hormonale klachten
In de nieuwe cao is afgesproken dat werkgevers professionele hulp beschikbaar stellen bij mentale klachten na ingrijpende gebeurtenissen. Ook wordt het loon in het tweede ziektejaar doorbetaald in schrijnende situaties, zoals bij beroepsziekten. Verder wordt het belang van een open gesprek over hormonale klachten expliciet benoemd. ‘We maken hiermee ruimte voor onderwerpen die lang onderbelicht zijn gebleven.’ zegt Kortland. ‘Het werk op de ambulance is zwaar en soms erg heftig. Meer aandacht voor de impact van wat mensen meemaken draagt ook bij aan hun duurzame inzetbaarheid.’ Ook bevat de cao afspraken over verlofsparen, vermindering van uren aan het eind van de loopbaan en herplaatsing met salarisgarantie. De RVU-regeling wordt voortgezet.
Professionele zeggenschap
Ambulancemedewerkers krijgen meer invloed op beleid dat hun werk raakt. ‘Professionele zeggenschap is cruciaal voor kwaliteit en innovatie in de zorg.’ stelt Kortland. ‘Het is dus goed dat zorgverleners voortaan structureel worden betrokken bij beleidsontwikkeling.’
