Als debuterende verdediger van Excelsior speelde hij in 2012 in de Johan Cruijff Arena tegen Ajax. ‘Voetballen voor 50.000 toeschouwers is een jongensdroom, maar ik kreeg last van een bovenbeenblessure.’ Die bleek hardnekkig. Zijn contract werd niet verlengd, maar hij kon die zomer over naar Sparta. ‘In de voorbereiding van het nieuwe seizoen ging het weer mis en stelde ik mezelf opnieuw de vraag: voetbal of studie?’ Het talent was er, want hij speelde voor alle jeugdelftallen van Oranje. Maar het lange rusten tussen trainingen en gebrek aan inhoudelijke ontwikkeling begonnen hem steeds meer tegen te staan. ‘Ik wilde ook studeren, liefst geneeskunde. Dus leverde ik mijn contract in. Vastbesloten om mensen te helpen, nuttig te zijn.’
Durf te veranderen
‘Ik kan me voorstellen dat wanneer je als voetballer je familie financieel ondersteunt, je zo’n stap minder makkelijk zet. Maar bij mij thuis werd ik gestimuleerd om echt te doen waar ik achterstond. Het voelde daarom minder als een sprong in het diepe. Het is zeker verstandig om naast sport voor een opleiding te kiezen. Je sportieve carrière is maar kort en dan? Durf te veranderen. Dat geldt ook voor jongeren die nog studeren of een beroep hebben waar ze niet echt enthousiast over zijn.’
Technische innovatie
Voor geneeskunde - hij wilde hersenchirurg worden - werd hij niet ingeloot. Plan B was Industrial Design Engineering op de TU Delft. Na een master Biomedical Engineering promoveerde hij met een technische innovatie voor de behandeling van prostaatkanker. ‘Brachytherapie heet deze aanpak. Dat houdt in dat je de bestraling van de tumor niet vanaf buiten het lichaam doet, maar van binnenuit. Dat gebeurt met naalden die ingebracht worden tot in de tumor om zo een kanaal te vormen voor de radio-actieve bron die bestraalt. Ik heb deze naalden stuurbaar gemaakt, zodat gezond weefsel omzeild wordt. Dat geeft een beter behandelplan. Alles staat klaar om het bij patiënten te testen.’